Uroczystej Mszy św. na rozpoczęcie dwuletniej formacji przewodniczył nuncjusz apostolski w Polsce abp Celestino Migliore. Wśród koncelebransów byli również: ks. Piotr Filas SDS, przełożony Polskiej Prowincji Salwatorianów, który powitał arcybiskupa nuncjusza i uczestników, oraz przedstawiciele rady prowincjalnej oraz wspólnoty krakowskiej.

W homilii arcybiskup zwrócił uwagę słuchaczy na postać setnika, którego „przygotowanie profesjonalne szło w parze z imponującą dojrzałością ludzką, a chyba możemy to powiedzieć – dojrzałością duchową”; mając właściwą hierarchię wartości służył i troszczył się o osoby powierzone jego władzy. Ten ewangeliczny obraz posłużył za punkt wyjścia do przypomnienia rozpoczynającym zajęcia wychowawcom o konieczności „otoczenia troską młodych ludzi, będących w fazie rozeznawania i formowania swojego powołania, aby w nich dojrzewali i utożsamiali się z dwoma fundamentalnymi zadaniami, jakimi są: służba Bogu i wielowymiarowa – duchowa i materialna – służba powierzonym im braciom”.

Dyplomata watykański przywołał również życiorys prawosławnego patriarchy Konstantynopola, Atenagorasa, i jego słowa skierowane do kapłanów: „musimy przygotować kapłanów odpowiednich na trzecie tysiąclecie. To muszą być ludzie dialogu”. Rozwijając tę myśl abp Migliore podkreślił, że kapłan na trzecie tysiąclecie „musi być musi być człowiekiem relacji, człowiekiem dialogu. Ten dialog ma się dokonywać w trzech wymiarach. Przede wszystkim ma to być dialog z Bogiem: kapłan jako człowiek Boży, jako człowiek zanurzony w Bogu. (…) Drugi wymiar dialogu, to dialog w Kościele: kapłan ma być człowiekiem komunii, kimś, kto wraz z innymi kapłanami i wiernymi mu powierzonymi buduje Kościół jako wspólnotę, jako komunię. (…) I w końcu dialog w wymiarze misyjnym: kapłan jako człowiek dialogu otwartego na wszystkich, na inne religie, na świat, na niewierzących”.

Przywołując fakt powołania przez Benedykta XVI do życia Papieskiej Rady do Spraw Popierania Nowej Ewangelizacji reprezentant Watykanu w Polsce zasygnalizował temat nowej ewangelizacji, czyli koniecznego poszukiwania nowych sposobów przepowiadania, i z mocą podkreślił: „Tym, co się zmienia, nie jest Ewangelia, lecz adresat ewangelicznego posłania: trzeba otwierać się na nowe wyzwania, uczyć się nowej mowy, nowego języka, odważać się na szukanie nowych dróg spotkania. Nie chodzi o taką nowość, która miałaby oznaczać, że wszystko, co dotychczas, było błędne czy tylko częściowo poprawne, i że dopiero teraz zaczyna się na serio głosić Ewangelię światu. To, co ma być nowe w głoszeniu dziś Ewangelii, dotyczy głównie metody, sposobu, języka”.

Wątek nowej ewangelizacji pojawił się również w słowie wprowadzenia, które wygłosił w czasie sesji otwierającej bieżącą edycję Szkoły Wychowawców, koordynujący tę inicjatywę formacyjną ks. dr Krzysztof Wons SDS. Dyrektor krakowskiego Centrum Formacji Duchowej zwrócił uwagę na kontekst eklezjalny, w jakim rozpoczyna się dwuletnia formacja, a który stanowi przygotowanie do Synodu Biskupów poświęconego nowej ewangelizacji (7-28 października 2012). Przypomniał słowa bł. Jana Pawła II z adhortacji apostolskiej "Pastores dabo vobis" o absolutnej konieczności, by „nowa ewangelizacja” znalazła w kapłanach „nowych zwiastunów Dobrej Nowiny” (PDV 2).

U podstaw proponowanych w Szkole Wychowawców Seminaryjnych zajęć stoi zasada: „Od mojej osobistej formacji do formacji powierzonych mi osób”. Ta myśl została rozwinięta w wykładzie inauguracyjnym zatytułowanym „Od formacji własnej osoby do formacji innych osób”, który wygłosił ks. dr Krzysztof Grzywocz – wieloletni ojciec duchowny w WSD w Opolu, wykładowca teologii duchowości na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Opolskiego, od wielu lat współpracujący z salwatoriańskim CFD i Szkołą Wychowawców Seminaryjnych.

W dniach 12-16 września trwają zajęcia pierwszej sesji Szkoły. Uczestnicy wysłuchali/wysłuchają wykładów ks. dr Krzysztofa Wonsa SDS „Cel, charakter, dynamika formacji. Wykład programowy”; prof. dra hab. Józefa Augustyna SJ – „Historia zbawienia i historia mojego życia; historia mojej relacji z Bogiem i mój obraz Boga” oraz dr Mateusza Hinca OFM Cap – „ Historia relacji międzyludzkich: zranienia i uzdrawianie relacji” i „Historia powołania kapłańskiego: rozeznawanie, decyzje, kryzysy”. Wykłady i konwersatoria są pomocą dla uczestników w powrocie do korzeni własnego powołania; a wpisują się w podobny nurt wyznaczany przez modlitwę Słowem Bożym: „Powołanie Piotra i moje powołanie”.

W Radzie Programowej Szkoły Wychowawców Seminaryjnych jest trzech salwatorianów. Oprócz ks. Krzysztofa Wonsa SDS – dyrektora Szkoły są to ks. Bogdan Giemza SDS i ks. Grzegorz Pomorski SDS. Współbrat z trzebińskiego Centrum Formacji Duchowej należy również do stałego grona wychowawców. Wśród uczestników Szkoły jest również trzech salwatorianów.

Na stronie internetowej Centrum Formacji Duchowej w Krakowie – www.cfd.sds.pl – dostępne są m.in.: pełny tekst homilii abpa Celestino Migliore, teksty słowa wprowadzającego dyrektora Szkoły Wychowawców Seminariów Duchownych Diecezjalnych i Zakonnych w czasie sesji inaugurującej zajęcia siódmej edycji Szkoły czy też świadectwa uczestników poprzednich edycji Szkoły.

ks. Piotr Szyrszeń SDS

GALERIA