Jednym z takich miejsc jest Archidiecezja Lusaka, w której w niedzielę, 6 listopada 2016 r., Salwatorianie oficjalnie zainaugurowali pierwszą w Zambii parafię, w miejscowości Mungu. Tym samym powstała nowa salwatoriańska fundacja.
Proces przygotowania trwał ponad dwa lata:  od zaproszenia salwatorianów do współpracy przez miejscowego biskupa Telephora Mpundu w kwietniu 2014, poprzez wstępne ustalenia, w jakim charakterze będzie się ta posługa odbywać, rok próby i pracy w różnych miejscach i w różnym charakterze ks. Pawła Fiącka, wizytę Prowincjała i Dyrektora SRMZ w kwietniu 2016 r., by wraz z Biskupem podjąć ostateczne decyzje, aż po przyjazd kolejnego współbrata, ks. Artura Zająca i objęcie parafii, które właśnie nastąpiło.
Parafia nosi tytuł „Św. Maryi, Matki naszego Zbawiciela”. Oprócz kościoła „centralnego” ma 7 filii: Chanyanya St. Ann’s i Chanyanya St. Monica, Chikupi, Magoba, Kabweza, Jeremiah i Deepie. Co ciekawe – to ostatnie miejsce znajduje się na wyspie, na którą płynie się 45 min. łódką wiosłową (parafianie zapewniają), a potem idzie się 5 km piechotą na drugą stronę tejże. Mieszka tam zaledwie ok. 500 osób, a katolików jest ok. 100. Poprzedni księża posługujący w tym miejscu przez 5 lat odwiedzili lokalną wspólnotą zaledwie 3 razy. Łatwo więc sobie wyobrazić, jaką radość sprawiła ludziom pierwsza nasza wizyta w tym miejscu oraz wiadomość, że częstotliwość odprawiania Mszy św. zwiększy się, i to znacząco.
Sama uroczystość przebiegła pomyślnie. Przede wszystkim była bardzo dobrze przygotowana, nie tylko przez nowych duszpasterzy, ale – przede wszystkim – przez samych parafian, zarówno z Mungu, jak i z wszystkich pozostałych „centrów”. Mszy przewodniczył Wikariusz Generalny, ks. Oliver Mukunta, tzn. przewodniczył do momentu homilii, gdyż po niej nastąpiło mianowanie na proboszcza (poprzez uroczyste odczytanie Credo oraz złożenie przysięgi), po czym ks. Paweł kontynuował przewodniczenie liturgii.
Śpiewały 4 chóry, tańczyły dziewczynki (tzw. „Stella Girls”), służba ołtarza liczyła przeszło 20 ministrantów, a uczestników było tak sporo, że Msza musiała się odbyć na zewnątrz (kościół, choć dość spory jak na Afrykę, nie pomieściłby ich). Spędzili oni w słońcu 3.5 godz., a radość wypełniająca ich serca wyraziła się również uśmiechami na twarzy, radosnymi śpiewami i tańcami całej społeczności. Taką uroczystość po prostu trzeba przeżyć. Opisać się nie da. Choć ufam, że załączone zdjęcia i filmik, choć odrobinę oddadzą tego ducha.
Wszystkim, którzy na drodze prowadzącej do utworzenia tej parafii towarzyszyli mi (nam, z ks. Arturem) i ją wspierali i wspierają (modlitwą i materialnie, jak choćby poprzez ofiarowane ornaty czy paramenty liturgiczne), z serca dziękuję. Wszystkich współbraci dalej proszę o modlitwę, gdyż teraz dopiero będzie nam ona potrzebna.
Z wdzięczną modlitwą i zapewnieniem, że zrobimy wszystko, co w naszej mocy, we współpracy z łaską Pana, by godnie reprezentować Zgromadzenie i Prowincję
ks. Paweł Fiącek, SDS

https://drive.google.com/file/d/0B4Hf4sQKvO9yM3FsWlFSQnFVbXc/view?usp=drivesdk