Na drodze mojego życia, Bóg po raz kolejny pozwolił mi przeżyć wspaniałe chwile. Pozwolił mi spotkać nowych cudownych ludzi, którzy nie tylko wierzą, ale przede wszystkim kochają! Bo jak obojętnie mogłabym przejść obok Tych, na których twarzach widać promienny blask? Od razu wiadomo! To ludzie pełni szczęścia, którzy dzielą się sobą z innymi. Nie zapominają jednak o tym, że aby móc dawać siebie drugiemu człowiekowi, sami muszą czerpać energię od Boga i pozostałych ludzi.

Chwile spędzone w Zakrzowie były przede wszystkim okazją do pogłębienia relacji z Bogiem i drugim człowiekiem – a wszystko w duchu misyjnym. Codzienna Eucharystia i inne chwile spędzone przy Bogu w ciszy i ze śpiewem na ustach, w radości i w zadumie, z pewnością przepełniły serca wszystkich uczestników spotkania dobrocią Bożą.

Wysłuchane konferencje stały się okazją do pogłębienia wiedzy zarówno na temat misji w świecie i miejscu, w którym na co dzień żyjemy. Mieliśmy również okazję, na jednym z wykładów, „wejść w siebie” i w aspekcie psychologicznym lepiej poznać i zrozumieć siebie oraz innych ludzi. Prawdziwą ucztą było świadectwo misjonarki pochodzącej z Indii, ze zgromadzenia sióstr kanosjanek, która przez długo pracowała z ludźmi chorymi na trąd.

Sobotni wieczór był szczególnie upragniony. Wolontariusze, którzy w minione wakacje brali udział w misjach, mięli okazję podzielić się swoimi bezcennymi doświadczeniami. Niezmierna satysfakcja i radość pojawiły się na twarzach wszystkich uczestników spotkania. Nasze więzi zacieśniały się nie tylko podczas interesujących warsztatów manualnych, pracy w grupie, ale także w tańcu i przy wspólnie oglądanym wartościowym filmie pt. Kwiat pustyni. Praca w grupach pozwoliła nam na dzielenie się pomysłami, opiniami.

Trudno w zaledwie kilku słowach opisać każdy z bezcennych punktów naszego spotkania. Myślę, że już teraz tworzymy jedną wielką rodzinę, w której każdy mógłby usłyszeć - „Po prostu bądź!”

Kasia 

galeria

www.misje.sds.pl