Tytuł spotkania został zaczerpnięty z zapisków założyciela salwatorianów i salwatorianek w jego dzienniku duchowym („Divina Providentia creavit me” – DD I 185).

O. Franciszek Maria od Krzyża pokładał wielką ufność w Opatrzności Bożej. Formował do niej również synów duchowych. Inspiracją w czasie sesji były przede wszystkim jego osobiste notatki, np.: „Modlitwa jest środkiem, którym posługuje się Bóg, aby wykonać plany swojej odwiecznej Opatrzności. Św. Grzegorz” (DD I 41); „Wyczekujmy chwil Opatrzności! Nie starajmy się przyspieszać ich biegu! Moglibyśmy je łatwo uprzedzić! Chwile naszej niecierpliwości nie zawsze są chwilami łaski” (DD I 159*) czy słowa wypowiedziane na łożu śmierci do następcy, ks. Pankracego Pfeiffera SDS: „Zapamiętaj sobie to, ojcze: ‘Bo myśli moje nie są myślami waszymi ani wasze drogi moimi drogami…’. Musi się pozwolić prowadzić przez Opatrzność i uważać, by nie pokrzyżować Jej planów. Niektórzy tracą cierpliwość i zatrzymują się w połowie drogi. Gdy się wytrwa, znajduje się w końcu rozwiązanie”.

Uczestnicy mogli przemodlić prawdę o Opatrzności Bożej, która towarzyszy stworzeniom będącym „w drodze” i prowadzi je do ostatecznej doskonałości, którą mają dopiero osiągnąć i do której Bóg je przeznaczył. Podstawą i pomocą w modlitwie były teksty z Pisma Świętego (Rdz 25, 20-26; Mt 9, 9-13; Mt 2, 1-12; Lb 21, 4-9; Rdz 45, 1-9; Rdz 50, 15-21) oraz z Katechizmu Kościoła Katolickiego, przede wszystkim te z części zatytułowanej „Bóg urzeczywistnia swój zamysł: Opatrzność Boża” (KKK 302-314, 321-324). Punktem docelowym rozważań było pragnienie wyrażone przez o. Jordana w „pakcie między Wszechmogącym a jego najmniejszym stworzeniem” (zapisanym w dzienniku duchowym po raz pierwszy 1 XI 1891, a potem ponawianym), aby ozdobionym przez Boga w wielką świętość, a przede wszystkim w pokorę, stać się „na ile to tylko możliwe aptum instrumentum Bożej Opatrzności”.

To pierwsza sesja weekendowa, która odbyła się w CFD w Krakowie po przerwie spowodowanej epidemią koronawirusa (nieco wcześnie, od 25 maja do 2 czerwca, również z ograniczeniami wynikającymi z zasad sanitarnych, odbyły rekolekcje lectio divina). Na stronie www.cfd.sds.pl dostępne są nagrania homilii wygłoszonych przez duszpasterzy CFD.

W ramach Szkoły Duchowości Ojca Jordana w CFD w Krakowie odbyły się sesje: „Jak stawać się silnym pozostając słabym? Historia pięknego powołania” (M. Piela SDS, 2006); „Od apatii do pasji duchowej. Duchowość na nasze czasy” (ks. A. Pronzato, 2008); „Między lękiem a ufnością” (P. Szyrszeń SDS, 2010); „Poznaj Boga, aby poznać siebie” (P. Szyrszeń SDS, 2012); „Dojrzewanie do decyzji życiowych” (P. Szyrszeń SDS, J. Tarnówka SDS, 2014); „Jak prowadzić życie duchowe?” (P. Szyrszeń SDS, J. Tarnówka SDS, 2016); „Panie, naucz nas modlić się!” (P. Szyrszeń SDS, 2018).

Czcigodny sługa Boży Franciszek M. od Krzyża Jordan zmarł 8 września 1918 r. i został pochowany w Tafers w Szwajcarii. Po ekshumacji w 1956 r. jego doczesne szczątki przewieziono i złożono w kaplicy domu generalnego salwatorianów w Rzymie. Trwa proces beatyfikacyjny. W 2011 r. został promulgowany dekret o heroiczności cnót tego czcigodnego sługi Bożego, założyciela Rodziny Salwatoriańskiej. Obecnie w Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych trwa proces w sprawie domniemanego cudu za jego wstawiennictwem. Komisja medyczna przy Kongregacji stwierdziła, że analizowane przez nią fizyczne uzdrowienie nie może być wytłumaczone z punktu widzenia nauki, a konsultorzy teolodzy również dali pozytywne votum. Teraz Positio dotycząca domniemanego cudu zostanie przedstawiona kardynałom i biskupom, członkom Kongregacji; jeśli oni zatwierdzą cud, zostanie przedstawiona papieżowi.